Zastąpienie albumin u pacjentów z ciężką sepsą lub wstrząsem septycznym

Chociaż wcześniejsze badania sugerowały potencjalne korzyści z podawania albuminy u pacjentów z ciężką sepsą, jej skuteczność nie została w pełni ustalona. Metody
W tym wieloośrodkowym, otwartym badaniu losowym przydzielono losowo 1818 pacjentom z ciężką sepsą, na 100 oddziałach intensywnej terapii (OIOM), do otrzymania 20% albuminy i roztworu krystaloidów lub samego roztworu krystaloidów. W grupie albumin stężenie docelowe albuminy w surowicy wynosiło 30 g na litr lub więcej, aż do wyładowania z OIT lub 28 dni po randomizacji. Pierwszorzędnym wynikiem była śmierć z jakiejkolwiek przyczyny po 28 dniach. Drugorzędnymi rezultatami były zgon z jakiejkolwiek przyczyny po 90 dniach, liczba pacjentów z dysfunkcją narządów i stopień dysfunkcji oraz długość pobytu w OIT i szpitalu.
Wyniki
W ciągu pierwszych 7 dni pacjenci z grupy albuminy, w porównaniu z grupą krystaloidów, mieli wyższe średnie ciśnienie tętnicze (P = 0,03) i niższy bilans płynu netto (P <0,001). Całkowita dzienna ilość podawanego płynu nie różniła się istotnie pomiędzy dwiema grupami (P = 0,10). Po 28 dniach zmarło 285 z 895 pacjentów (31,8%) w grupie albumin i 288 z 900 (32,0%) w grupie krystaloidów (względne ryzyko w grupie albumin, 1,00, przedział ufności 95% [CI], 0,87 do 1,14; P = 0,94). Po 90 dniach zmarło 365 z 888 pacjentów (41,1%) w grupie albumin i 389 z 893 (43,6%) w grupie krystaloidów (względne ryzyko, 0,94; 95% CI, 0,85 do 1,05, P = 0,29). Nie zaobserwowano znaczących różnic w innych wynikach wtórnych między obiema grupami.
Wnioski
U pacjentów z ciężką sepsą, zastąpienie albuminy oprócz krystaloidów, w porównaniu z samym krystaloidami, nie poprawiło wskaźnika przeżycia po 28 i 90 dniach. (Finansowane przez Włoską Agencję Leków, numer ALBIOS ClinicalTrials.gov, NCT00707122.)
Wprowadzenie
Przez dziesięciolecia albuminę podawano pacjentom, aby zapewnić odpowiednie ciśnienie onkotyczne i objętość wewnątrznaczyniową1. Jednakże w 1998 r. Raport grupy oceniającej albuminy z grupy Cochrane wykazał, że podawanie albumin może być potencjalnie szkodliwe u pacjentów w stanie krytycznym, ponieważ w porównaniu z podawaniem roztworów krystaloidów.2 Kolejne metaanalizy dały sprzeczne wyniki. 3.4
Aby wyjaśnić tę kwestię, przeprowadzono duże, podwójnie ślepe, randomizowane badanie (badanie Saline versus Albumin Fluid Evaluation [SAFE] 5), w którym 4% roztwór albuminy porównywano z roztworem soli fizjologicznej jako płyn zastępczy u pacjentów w stanie krytycznym, z wyniki wskazujące, że podawanie albuminy było bezpieczne. Wstępnie zdefiniowana analiza podgrup wykazała, że pacjenci z ciężką sepsą otrzymującą albuminę byli niżsi, choć nie znacznie niżsi, zagrożeni śmiercią niż ci, którzy otrzymywali normalną sól fizjologiczną.
[hasła pokrewne: praca kutno olx, nacięcie błony bębenkowej, skubani cda ]