Zastąpienie albumin u pacjentów z ciężką sepsą lub wstrząsem septycznym AD 8

Odwrotnie, w podgrupie pacjentów z ciężką sepsą bez wstrząsu, śmiertelność wydawała się być wyższa wśród tych, którzy byli leczeni albuminą niż wśród leczonych samymi krystaloidami, chociaż różnica nie była znacząca. Ta analiza nie została wcześniej sprecyzowana i dlatego może być scharakteryzowana przez dobrze znane uprzedzenia. Niemniej jednak stan szoku związany z ciężką sepsą stanowi dobrze zdefiniowaną jednostkę kliniczną. Ponadto, jeżeli właściwości onkotyczne, przeciwzapalne i właściwości wymiotnicze albuminy tlenku azotu mają znaczenie kliniczne, mogą one być maksymalnie wykorzystywane w najcięższych warunkach, takich jak dysfunkcja układu sercowo-naczyniowego. Nasz proces ma pewne ograniczenia. Po pierwsze, uwzględniliśmy stosowanie roztworów albuminy o stężeniu większym niż stosowane w badaniu SAFE (20% w porównaniu z 4%). W związku z tym objętość podawanego roztworu albuminy była znacznie niższa niż podawana w badaniu SAFE, ponieważ naszym celem było skorygowanie hipoalbuminemii, a nie bezpośrednie zastąpienie objętości wewnątrznaczyniowej. Po drugie, zaobserwowana śmiertelność po 28 dniach była niższa niż pierwotnie oczekiwano, co zwiększyło prawdopodobieństwo, że badanie nie zostanie osiągnięte. Ostatecznie tylko około jedna trzecia pacjentów została zapisana w początkowej fazie ciężkiej sepsy.
Podsumowując, stosowanie albumin oprócz krystaloidów w celu skorygowania hipoalbuminemii, w porównaniu z zastosowaniem samych krystaloidów, u pacjentów z ciężką sepsą w czasie ich pobytu w OIOM nie zapewniło korzyści przeżycia po 28 lub 90 dniach, pomimo poprawy stanu zdrowia. zmienne hemodynamiczne. Kliniczna korzyść z albuminy obserwowana w analizie post hoc podgrupy pacjentów z wstrząsem septycznym uzasadnia dalsze potwierdzenie.
[hasła pokrewne: nfz kielce sanatorium, prometazyna, internista mińsk mazowiecki ]