Wiarygodność tej hipotezy była poparta znaczącymi korzyściami hemodynamicznymi obserwowanymi23 i przez dalsze badania pokazujące, że korekcja hipoalbuminemii zmniejszyła ciężkość dysfunkcji narządu.4,6 Podobne korzystne efekty zostały również zasugerowane przez dużą metaanalizę, która stwierdziła, że stosowanie roztworów zawierających albuminy może wiązać się z niższą śmiertelnością niż w przypadku innych schematów podawania płynów Nasze wyniki potwierdzają, że podawanie albuminy daje niewielkie, ale znaczące korzyści hemodynamiczne. Znacznie większy odsetek pacjentów z grupy albuminy niż w grupie krystaloidów osiągnął docelowe docelowe ciśnienie tętnicze w ciągu 6 godzin po randomizacji (Tabela Podczas pierwszych 7 dni średnie ciśnienie tętnicze było wyższe, podczas gdy tętno i bilans płynu netto były niższe w grupie albuminy niż w grupie krystaloidów. Co więcej, przeciętny profil naczyń SOFA sercowo-naczyniowych w trakcie okresu badania był niższy w grupie albumin, a czas do zawieszenia środków inotropowych lub wazopresyjnych był krótszy, co wskazuje na zmniejszone stosowanie wazopresorów. Efekty te uzyskano przy podobnych ilościach podawanych płynów w dwóch badanych grupach. Odkrycia te potwierdzają fizjologiczną przewagę podawania albuminy podczas ciężkiej sepsy, w tym większą dystrybucję płynów w obrębie przedziału wewnątrznaczyniowego oraz, dodatkowo, potencjalne działanie albuminy jako zmiatacza tlenku azotu, 12 pośredniczącego w obwodowym rozszerzeniu naczyń krwionośnych podczas sepsy.25,26
Wyniki wtórne zapewniają również szczegółowy profil bezpieczeństwa podawania albuminy podczas ciężkiej sepsy. Częstość występowania nowych niedomagań narządów w trakcie badania była podobna w obu grupach. Zaobserwowaliśmy nieco wyższe średnie pozycje SOFA dla wątroby i koagulacji w grupie albuminy, wskazując odpowiednio wyższą bilirubinę w surowicy i niższą liczbę płytek krwi, niż zaobserwowano w grupie krystaloidów. Niemniej jednak, całkowity nadmiar stężenia bilirubiny w surowicy w grupie albuminy był marginalny (mediana, 1,0 mg na decylitr [zakres międzyrocza, 0,6 do 1,7] wobec 0,9 mg na decylitr [przedział międzykwartylowy, 0,5 do 1,5], P <0,001) i był prawdopodobnie związany z metodami stosowanymi do przygotowania roztworów albuminy, które mogą być nieskuteczne w usuwaniu zawartości bilirubiny z osocza.21,27 Lekkie zmniejszenie liczby płytek krwi w grupie albuminy może być kolejnym wskaźnikiem większego rozszerzenia przedziału wewnątrznaczyniowego w tej grupie niż w grupie krystaloidów, co powoduje rozcieńczenie zawartości hemoglobiny (tabela S4 w dodatku uzupełniającym).
Wieloczynnikowe i jednokwadratowe analizy danych post hoc z 1121 pacjentów z wstrząsem septycznym wykazały znacznie niższą śmiertelność po 90 dniach w grupie albuminowej niż w grupie krystaloidów.
[patrz też: kardiolog dziecięcy radom, diflukan, levoxacin ]
Powiązane tematy z artykułem: diflukan kardiolog dziecięcy radom levoxacin