Początkowy wynik jest nieskuteczny – co dalej ad 7

Jednak 42% pacjentów w grupie leczonej farmakologicznie przeszło kliniczną rewaskularyzację, co stawia pytania o wartość samej terapii medycznej. Chociaż takie skrzyżowania są integralnym składnikiem początkowego konserwatywnego podejścia do leczenia (i uniknięto rewaskularyzacji, której należy unikać u większości pacjentów), gdy często występują rozjazdy, można zapytać, czy można wprowadzić odpowiednie rozróżnienie między alternatywnymi strategiami. Analizy powtarzających się zdarzeń
W badaniach chorób przewlekłych, takich jak niewydolność serca, konwencjonalne analizy wyników złożonych koncentrują się na czasie do pierwszego zdarzenia i ignorują wszelkie powtarzające się zdarzenia, które następują później. Takie podejście może prowadzić do poważnej utraty mocy statystycznej i niedoszacowania efektu leczenia.
Rycina 3. Rycina 3. Pozytywne wyniki uzyskane dzięki środkom alternatywnej analizy w próbie zakonserwowanej w CHARM. Wśród 3023 pacjentów z niewydolnością serca i zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory, którzy przeszli randomizację, nie zaobserwowano znaczącej różnicy między grupą kandesartanu a placebo. w odniesieniu do pierwotnego wyniku zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca w analizowanej wcześniejszej analizie czasu do wystąpienia pierwszego (Panel A). Jednakże, gdy wszystkie zdarzenia zostały uwzględnione w alternatywnej analizie, dane dostarczyły mocnych dowodów na skuteczność kandesartanu (Panel B). Adaptacja z Rogers i in. 33
Na przykład w badaniu CHARM-Preserved33 kandesartanu w porównaniu z placebo u pacjentów z niewydolnością serca i zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory, współczynnik ryzyka dla złożonego pierwotnego punktu końcowego do pierwszego nieplanowanego przyjęcia do szpitala w celu opanowania pogorszenia niewydolności serca lub zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych wynosił 0,89 (95% CI, 0,77 do 1,03, P = 0,12). Kolejna analiza wszystkich hospitalizacji związanych z niewydolnością serca, w tym powtórnych hospitalizacji, wykazała stosunek częstości 0,75 (95% CI, 0,62 do 0,91, P = 0,003) (Figura 3). Autorzy doszli do wniosku, że powracające zdarzenia powinny być rutynowo włączane do analizy przyszłych badań klinicznych dotyczących niewydolności serca .
Czy istnieją bardziej pozytywne zewnętrzne dowody.
Kiedy negatywny pierwotny wynik w odpowiednio napędzanym badaniu wydaje się zaskakujący, biorąc pod uwagę istniejące wcześniej dowody, należy zbadać siłę i jakość wcześniejszych badań. Po pierwsze, nierandomizowane porównania i zastępcze punkty końcowe z wcześniejszych prób nie są mocnymi dowodami. Dowody z analogicznych prób lub metaanaliz obejmujących podobne typy pacjentów, leczenia i wyniki są bardziej wartościowe.
Na przykład w badaniu ASPEN 34, w którym oceniano stosowanie atorwastatyny w porównaniu z placebo u pacjentów z cukrzycą typu 2, współczynnik ryzyka dla złożonego pierwotnego wyniku, mieszanki zdarzeń sercowo-naczyniowych, wynosił 0,90 (95% CI, 0,73 do 1,12; P = 0,34). Biorąc pod uwagę pozytywne wyniki związane ze statynami w innych badaniach prowadzonych w różnych populacjach pacjentów, wyniki badania ASPEN rozczarowały. W większej próbie CARDS 35, która również obejmowała porównanie atorwastatyny i placebo u pacjentów z cukrzycą typu 2, współczynnik ryzyka dla złożonego pierwotnego wyniku (który był podobny do wyniku w badaniu ASPEN) wynosił 0,63 (95% CI, 0,48 do 0,83, P = 0,001), a metaanaliza z dwóch badań także dała pozytywny wniosek
[podobne: myringotomia, praca pabianice olx, prometazyna ]