NATRECTWA

NATRĘCTWA. Jedną z głównych cech mechanizmów postępowania jest to, że jednostka zachowuje się tak, jak gdyby w tej sprawie nie miała wyboru – jest tak prawie jak gdyby była zmuszona racjonalizować, śnić na jawie lub reagować regresywnie. Wydaje się, że palacz nałogowy nie ma władzy nad swym pragnieniem palenia – on po prostu musi palić. Czasem aspekt przymusu wynikający z potrzeby uniknięcia niepokoju zdaje się dominować nad życiem jednostki – rzeczy muszą być właśnie takie, istnieją małe rytuały, które stają się bardzo ważne. Nauczyciel, który jest niezwykle schludny, u którego każdy włosek jest na swoim miejscu, który odmawia przyjęcia zadania z wytartym lub poprawionym słowem, jest tym, co nazywamy osobą z natręctwami. Większość z nas wykazuje jakieś czynności natręctwa – huśtanie nogą, gryzmolenie, gryzienie paznokci, pociąganie siebie za ucho – wszystko to są zjawiska pospolite. Główną funkcją mechanizmów postępowania j est dopomożenie jednostce w unikaniu tak dla niej przykrego niepokoju (i problemu wywołującego niepokój). Nie pomogą one W trudnościach, ani ich nie rozwiązują, ich celem jest wywołanie lepszego samopoczucia u jednostki, przynajmniej chwilowo. Zrozumienie mechanizmu postępowania pomaga nam dostrzec niektóre formy, które występują pospolicie w codziennym zachowaniu się, ale są i inne ważne elementy, które zasługują na naszą uwagę. Dlaczego niepokój Jerzego jest większy w niektóre dni? Dlaczego Jill jest bardziej zaniepokojona niż jej bracia i siostry? Innymi słowy, co kryje się poza niepokojem, który uruchamia mechanizm postępowania? [patrz też: usg żył, rewitalizacja pochwy, Warszawa ginekolog ]