Początkowy wynik jest nieskuteczny – co dalej ad 6

Dlatego takie analizy rzadko wpływają na wnioski dotyczące skuteczności leczenia, które są oparte na zasadzie zamiaru leczenia. Analizy dotyczące leczenia można jednak uznać za odpowiednie w przypadku badania kwestii związanych z bezpieczeństwem. Ryc. 2. Ryc. 2. Wyniki pierwotnej populacji, której celem jest leczenie i alternatywnymi populacjami leczonymi i per-protokołami w próbie STICH i możliwym efektem przedłużonej obserwacji. Wśród 1212 pacjentów z chorobą niedokrwienną serca frakcja wyrzutowa komorowa mniejsza niż 35%, w sumie 610 pacjentów zostało losowo przydzielonych do pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG), a 602 pacjentów do terapii medycznej. W analizowanej wcześniej analizie zamiaru leczenia (panel A) wystąpiła nieistotna różnica w śmiertelności ogólnej. Jednak CABG przewyższała terapię medyczną w analizie potraktowanej jako taka, w której 592 pacjentów, którzy byli leczeni farmakoterapią przez cały pierwszy rok po randomizacji, porównywano z 620 pacjentami, którzy przeszli CABG podczas początkowego przypisania lub w wyniku przejścia ( Panel B). Podobnie, CABG przewyższała terapię medyczną w analizie protokolarnej, w której 537 pacjentów losowo przydzielonych do terapii medycznej, którzy nie przeszli do CABG w pierwszym roku obserwacji, porównywano z 555 pacjentami, którzy byli losowo przydzielono i przeszły CABG (panel C). Podczas przedłużonego 10-letniego okresu obserwacji, istotna śmiertelność z CABG wyłoniła się z analizy zamiaru leczenia (panel D). Zaadaptowane z Velazqueza i wsp. 30, 31
W badaniu STICH30 CABG w porównaniu z leczeniem farmakologicznym u pacjentów z dysfunkcją lewej komory (ryc. 2), w analizie zamiar-leczenie, współczynnik ryzyka dla pierwotnego wyniku zgonu z dowolnej przyczyny po medianie obserwacji trwającej 4 lata 0,86 (95% CI, 0,72 do 1,04, P = 0,12). Zarówno analiza traktowana as (w której wszyscy pacjenci, którzy otrzymali CABG w pierwszym roku, w tym pacjenci, którzy przeszli do CABG, zostali porównani z tymi, którzy otrzymali tylko samą terapię medyczną) i analiza per-protokół (w której dane od dowolnego pacjenta którzy zostali pominięci w ciągu pierwszego roku), wykazali niższą śmiertelność z CABG (odpowiednio: p <0,001 i p = 0,005). Niemniej jednak główny wniosek pozostaje brak znaczącej różnicy między leczeniem farmakologicznym i CABG w odniesieniu do pierwotnego wyniku. W populacji, która ma zamiar leczyć, inne korzyści związane z skutkami zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz z powodu zgonu lub hospitalizacji w przypadku chorób sercowo-naczyniowych. Co więcej, dane z 10-letnich obserwacji w badaniu STICH wykazały niższą śmiertelność z CABG niż z samą terapią medyczną w populacji zamierzonej w leczeniu (współczynnik ryzyka 0,84; .31 W związku z tym całość dowodów potwierdza ważną rolę CABG u pacjentów z dysfunkcją lewej komory.
Powiązanym zagadnieniem jest pytanie, jak interpretować badania o wysokim współczynniku przenikania. Na przykład w badaniu BARI 2D32 szybkiej rewaskularyzacji wieńcowej w porównaniu z intensywną terapią medyczną u pacjentów z cukrzycą typu 2 nie stwierdzono istotnych różnic w 5-letnich wynikach śmiertelnych i poważnych incydentach sercowo-naczyniowych (P = 0,97 i P = 0,70, odpowiednio)
[przypisy: kigurumi allegro, kardiolog dziecięcy radom, skierowania sanatorium kolejka ]