Lekcje niepewności i pokory – badania kliniczne z udziałem nadciśnienia tętniczego cd

Gwiazdka podążająca za JNC 8 oznacza ustalenia, które pojawiły się, ponieważ zostały złożone przez wyznaczonych członków panelu, bez oficjalnych potwierdzeń. Nasza historia dotyczy leczenia nadciśnienia tętniczego i znalezienia w wielu badaniach, że normalizacji ciśnienia krwi konsekwentnie towarzyszyły korzystne wyniki kliniczne (ryc. 1). Zwiększenie ciśnienia tętniczego we krwi zostało zidentyfikowane we wczesnych pionierskich badaniach epidemiologicznych (np. Badanie Framingham Heart Study i badanie interakcji z czynnikiem ryzyka o wielu czynnikach ryzyka [MRFIT]) jako ściśle powiązane ze zwiększonym ryzykiem chorób i zgonów z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego.9,10 A przegląd historyczny niektórych z randomizowanych, sponsorowanych przez rząd, badań z randomizacją, których celem było ustalenie, czy i kiedy długotrwałe leczenie hipotensyjne obniża te zagrożenia, ilustruje kilka problemów etycznych, które mają wpływ na komparatory i populacje pacjentów wybrane do badania w miarę generowania nowych informacji .
Jednym z wczesnych randomizowanych, kontrolowanych placebo, klinicznych badań klinicznych w medycynie sercowo-naczyniowej, rozpoczynających się w 1963 roku, przeprowadziła grupa badawcza Veterans Administration (VA) w zakresie leków przeciwnadciśnieniowych. W badaniu z udziałem 143 mężczyzn, u których rozkurczowe ciśnienie krwi wynosiło od 115 do 129 mm Hg, grupa odkryła, że zastosowanie kombinacji trzech leków przeciwnadciśnieniowych spowodowało mniej zdarzeń sercowo-naczyniowych niż stosowanie placebo.11 Ponieważ ryzyko i potencjalne korzyści zastosowanie leków w celu obniżenia ciśnienia krwi było nieznane, placebo było niekwestionowanym właściwym komparatorem. Ta sama grupa jednocześnie przeprowadziła kolejną próbę 380 mężczyzn, których ciśnienie rozkurczowe mieściło się w przedziale od 90 do 114 mm Hg.12 Niższe ciśnienie rozkurczowe uczestników tej próby sprawiło, że placebo była odpowiednią kontrolą dla tej wcześniej nieotrzymanej populacji. Kombinacja niższego ciśnienia rozkurczowego u uczestników oraz fakt, że ta populacja nie była wcześniej badana również sprawiły, że placebo była odpowiednią kontrolą w tym badaniu. Wyniki każdego z tych badań kontrolowanych placebo, które wykazały, że niepożądane skutki sercowo-naczyniowe podwyższonego ciśnienia krwi można zmniejszyć poprzez podawanie leków przeciwnadciśnieniowych, są obecnie uważane za podstawowy dowód na koncepcję medycyny prewencyjnej. Jednak w tamtym czasie kliniczne znaczenie leczenia bezobjawowej osoby dostępnymi terapiami obniżającymi ciśnienie krwi nie zostało zaakceptowane przez społeczność medyczną.
Rozpoznanie niebezpieczeństw związanych z nadciśnieniem tętniczym
Krajowy program edukacyjny dotyczący wysokiego ciśnienia krwi został ustanowiony w 1972 r. Przez filantropę Mary Lasker, a następnie sekretarza ds. Zdrowia, edukacji i opieki społecznej Elliota Richardsona, w celu ostrzegania lekarzy i społeczeństwa przed ryzykiem nadciśnienia tętniczego. 13 Ten finansowany przez rząd program edukacyjny używał fraz, takich jak cichy zabójca , aby zwiększyć świadomość zagrożeń związanych z podwyższonym ciśnieniem krwi i zachęcać do stosowania terapii hipotensyjnej u pacjentów z nadciśnieniem. Niechęć środowiska medycznego do zaakceptowania wyników dwóch prób VA znalazła odzwierciedlenie w projektach kolejnych dużych badań koncentrujących się na nadciśnieniu tętniczym.
Badacze prowadzący program Hypertension Detection and Follow-up Program (HDFP) sponsorowany przez National Institutes of Health zaprojektowali próbę, aby ustalić, czy lepsza kontrola ciśnienia krwi może przedłużyć przetrwanie
[patrz też: prometazyna, kardiolog dziecięcy radom, nacięcie błony bębenkowej ]