Lekcje niepewności i pokory – badania kliniczne z udziałem nadciśnienia tętniczego ad 6

Częstość niewydolności serca i zawału serca była o 25% mniejsza w grupie leczonej aktywnie. Podczas tego okresu (1985-1991) przeprowadzano również szwedzkie badanie u starych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (STOP-Hypertension), a także w grupie porównawczej stosowano placebo, a nie aktywne leczenie. 19 Po włączeniu do badania uczestnicy musieli wykonać rozkurcz ciśnienie krwi pomiędzy 105 a 120 mm Hg (niezależnie od ciśnienia skurczowego) lub zarówno rozkurczowe ciśnienie co najmniej 90 mm Hg, jak i skurczowe ciśnienie pomiędzy 180 a 230 mm Hg. Kryteria rozkurczowe pokrywają się z kryteriami udziału w poprzednich badaniach, ponieważ badacze uznali w swoim zadeklarowanym celu: potwierdzenie wartości leczenia przeciwnadciśnieniowego u osób w wieku 70-74 lat i rozszerzenie bazy danych do wieku 84 lat . Stężenie ciśnienia krwi w drugim roku badania wynosiło 188/97 mm Hg w grupie placebo i 166/87 mm Hg w grupie leczonej. Częstość zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału mięśnia sercowego lub udaru była o 38% mniejsza w grupie leczonej aktywnie (Tabela 1).
Te badania z lat 80. i na początku 1990 r. Wygenerowały dane potrzebne do opracowania skurczowego docelowego ciśnienia krwi w celu rozpoczęcia leczenia hipotensyjnego. Skumulowany materiał dowodowy stanowił podstawę zaleceń początkowo przedstawionych w raporcie z 1993 r. Wspólnego Komitetu Krajowego ds. Zapobiegania, Wykrywania, Oceny i Leczenia Wysokiego Ciśnienia Krwi (Ryc. 1) w celu rozpoczęcia długotrwałej terapii hipotensyjnej przy ciśnieniu skurczowym 140 mm Hg lub wyższe albo rozkurczowe ciśnienie 90 mm Hg lub wyższe.
Pojawienie się problemów etycznych w miarę gromadzenia wiedzy
Etyczne granice znalezienia wystarczającej niepewności w zakresie stosowania placebo u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym zostały ostatnio zbadane w badaniu nadciśnienia tętniczego w teście o bardzo podeszłym wieku (HYVET), które przeprowadzono w latach 2000-2007. W tym ważnym badaniu klinicznym czynne leczenie przeciwnadciśnieniowe w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku 80 lat lub starszych, u których ciśnienie skurczowe wynosiło 160 mm Hg lub więcej.24 Uzasadnieniem było to, że w tej populacji dostępne były minimalne dane dotyczące skuteczności lub bezpieczeństwa stosowania leków przeciwnadciśnieniowych. Chociaż wskaźnik pierwotnego punktu końcowego udaru nie był znacząco niższy niż wskaźnik placebo, 21% niższa stopa zgonu (P <0,02) w aktywnej grupie leczenia hipotensyjnego potwierdziła znaczenie obniżenia ciśnienia krwi niezależnie od wieku i zamknął rozdział dotyczący stosowania placebo w kontrolowanych badaniach dotyczących tego poziomu nadciśnienia tętniczego (Tabela 1).
W badaniu oceniającym profilaktykę wypadków serca (HOPE) -3, 27 wyników, które zostały zgłoszone wiosną 2016 r., Badacze zastosowali placebo jako środek porównawczy z aktywnym skojarzonym kuracją hipotensyjną w celu oceny ryzyka i korzyści kontroli ciśnienia krwi u osób, które badacze uważali, że nie ma wyraźnego wskazania aktualnego dla ocenianych terapii aktywnych. Uczestnicy mogli wziąć udział w badaniu po uzyskaniu kontroli ciśnienia krwi za pomocą interwencji w stylu życia lub za pomocą leków innych niż bloker receptora angiotensyny, inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę lub diuretyk tiazydowy
[więcej w: skubani cda, myringotomia, prometazyna ]